- Które? - zapytała. Kątem oka spojrzałem na Disastera.
- Białe. - odpowiedziałem szybko.
- Szare. - powiedział Disaster. Core westchnęła, po czym rzuciła poduszki na legowisko. I te szare, i te białe. Za każdym razem, gdy pytała się nas co do koloru, albo kształtu, jeden z nas mówił inny kolor, drugi także inny. W końcu Corners nie wytrzymała.
- Czy nie moglibyście się chociaż w jednym zgodzić? - jęknęła. Ja i czarny basior popatrzyliśmy na siebie wrogo. Core znała już odpowiedz, a brzmiała ona NIE. Po paru minutach lub godzinach (straciłem rachubę czasu) w końcu skończyliśmy.
- Core, muszę ci o czymś powiedzieć. - powiedziałem, podchodząc do niej.
- Tak? - spojrzała na mnie swoimi szmaragdowymi oczami.
- Spotkajmy się jutro w Zatoce Błękitnych Mgieł. - powiedziałem. - O zachodzie słońca.
- Dobrze. - powiedziała.
*nazajutrz*
Całą noc myślałem o tym, jak jej to powiem.W końcu udałem się na miejsce spotkania. Corners jeszcze nie było. Spojrzałem w niebo. Słońce powoli zachodziło, spowite chmurami i mgłą. Core przyszła. Miała na sobie dwa łańcuszki. Jeden od mnie, drugi od Disastera. Wadera podbiegła do mnie i przytuliła. Odepchnąłem ją lekko. Spojrzała mnie zaskoczona.
- Core, przemyślałem wszystko, co się ostatnio działo... - zacząłem. -...i doszedłem do winsoku, że nie chcę brać w tym udziału.
- Zefirze... - szepnęła Core. Odwróciłem wzrok.
- Corners, nie chcę się z tobą spotykać...
- Ale... - przerwała mi.
- Nie, Corenrs, nie ma żadnego ale. Powiedziałem swoje ostatnie słowo. Żegnaj. - spojrzałem waderze w oczy. Momentalnie się zaszkliły. Odwróciłem się i poszedłem w swoją stronę. Obejrzałem się ostatni raz. Corners siedziała na trawie, a po jej policzku spłynęła łza. Spojrzałem przed siebie i zacząłem iść.
Corners? Żegnaj....
