OD Nocty CD Nathing

Uniosłam brew, patrząc na nią. Czy ja wyglądam jak psycholog? Spojrzałam na nią i prychnęłam, odwracając się.
- Sory, ale psychologia to nie moja bajka - warknęłam, idąc powoli, ale znów się zatrzymałam - a myślałam, że chociaż ty będziesz twardsza od NIEJ - podkreśliłam słowo, by wiedziała o kogo mi chodzi i odeszłam powolnym krokiem. Prawić mi tutaj będzie... czy ja wyglądam jak ktoś, kto ma na to czas i ochotę? JA? Morderczyni?
Morderczyni...
Mor...der...czyni...
Hahahhaha!

*Jakiś czas potem, teraźniejszość. Godzina 01:32. Sen*

Leżałam w klatce, wtulając się w jakiś koc. Nie wiedziałam gdzie jestem... kim jestem...? Gdzie są moi rodzice?! Czemu mnie od nich zabrali?

- 0541344. Wiek... parę miesięcy. Płeć... waderka. Cel badań... uczynienie z niej najmroczniejszego wilka... 

- Czemu akurat biała?

- Najlepiej będzie widać zmiany - lekarze otworzyli klatkę. To była moja szansa! Szybko wystartowałam, by uciec, ale natychmiast dostałam prądem elektrycznym.

- Zabrać ją do sali tortur!

- NIE! - piszczałam, próbując się złapać pazurami ziemi - NIE CHCE! PROSZĘ! JA CHCE DO DOMU!

- Ale się szarpie... dać jej dawkę! - dostałam kolejnym ciosem prądu elektrycznego. Zaczęłam płakać...

- Zrobimy z ciebie morderczynie 0541344... - warknął człowiek - zobaczysz, nie będziesz żałować... Ale zanim... - poczułam jak coś mi wstrzykują - zapomnisz o wszystkich, kogo kochasz... a potem... damy ci powody do nienawidzenia wszystkich żyjących istot...

- Nie... NIE! - czułam jak słabnę - Mamo... tato... nie chce was zapominać... 

****

Obudziłam się z łzami w oczach. Dyszałam, próbując się pozbierać...
Cały ból wraca... znowu zaczynam czuć... Przestań cokolwiek czuć... Nocta, masz przestać!
Nocta? Tak mam na imię? A może jednak nie?

Kim ja jestem?
Czym ja jestem? Czemu ja?
Nie... nie...
Nic. Nie, Czuj...
Wzięłam głęboki wdech, a cień, który się ze mnie wylewał, znów się zamknął pod pieczęcią. To mnie kiedyś wykończy.
Ale nikt się nie dowie o tym, co się wydarzyło tamtego dnia...

Nathing? Oby było k.