Od Itana CD Scar

- Miałem cię za przyjaciela - mruczał Dev - Moglibyśmy teraz razem raczyć się bogactwami na jakiejś tropikalnej wyspie otoczeni dziewczynami w bikini. Ale nie, ty wolałeś wydać nas psom.
Kopnął w krzesło, a ja przewróciłem się razem z nim. Mój policzek dotykał zimnej podłogi pokrytej cienką warstwą żwiru. Chłopak (jeśli można go tak w ogóle nazwać) podniósł mnie i przyłożył mi nóż do szyi.
- Wiesz ile ludzi straciłem?!
Znów poleciała krew. Tym razem z ramienia. Patrzyłem na niego chłodno. Nie robił już na mnie wrażenia. Nie teraz. Nie, kiedy Scar była bezpieczna. Obojętne co ze mną zrobi. Ważne, że ona może zacząć życie od początku. Choć pewnie po tym nigdy się nie pozbiera.
Znów krew. Mocny cios w brzuch. Ciemność. Kopnięcie. Kolejne rany. Ziemia. Mam dość. Ktoś mnie rozwiązuje. Idę w nieznanym kierunku. Ktoś mnie pcha. Upadam na kamieniste podłoże. Trzask drzwi. Zasypiam otulony bólem moich ran. W pustym, zimnym pokoju. Sam, bez cienia nadzieli.
~ Musisz wrócić ~ brzęczały w mojej głowie słowa Scar.
Budzi mnie huk. Czy to ranek? Ciężko stwierdzić. W tym pokoju czas jest tylko słowem.
Ktoś dobijał się do drzwi. Nie miał kluczy? Może je zgubił... nie, raczej nie. Udało się, otworzyły się. Scar. Stoi w nich. Uśmiecha się i podaje mi rękę.
Obudziłem się zdyszany. Znów tu jestem. To był sen. A może jednak wizja przyszłości?

***

- Ile już tu jestem? - mówiłem sam do siebie -  Tydzień? Dlaczego to się dzieje? Chcę już umrzeć. I niech Scar też umrze. Wtedy w końcu będziemy szczęśliwi. Przestań Itan. Zaczynasz majaczyć...

Z oddali słyszałem krzyki. 

- Torturują kogoś. 

Przyłożyłem rękę do swojego brzucha. Po chwili stała się cała czerwona od krwi. Płakałem. Płakałem w głębi ducha, podczas gdy moja twarz wciąż miała ten sam zimny wyraz. Oparłem się o ścianę.
- Jak do tego doszło? Itan, ty debilu... wszystko przez ciebie...

Scar?