- Jak byłem mały, Harbinger codziennie kazał mi wchodzić do wody. Polubiłem ją i pływanie.
- Jest wielkim autorytetem?
- Uratował mnie od... Właściwie od wszystkiego. Jestem mu bardzo wdzięczny, większość wilków tego nie zrozumie, ale tak jest.
- Ja rozumiem albo staram się zrozumieć.
***
Kolejne dni mijały i coraz bardziej przyzwyczajałem się do gadatliwej Rebelii. Właściwie, kiedy ją poznałem, nie mówiła już tak dużo.
Z zamyśleń wyrwał mnie głos Mir.
- Idziemy na polowanie ciołku. Harbinger też.
- To, co wy chcecie jeść?
- Ejj. Idziemy rekreacyjnie! Aczkolwiek liczymy, na coś dużego chcemy się zabawić.
- Nie sądziłam, że dwunastolatek będzie się jeszcze bawić.
- Co cię ugryzło G?
- Chcę iść do Rebell.
- To zaproś ją do nas! Im więcej, tym lepiej.
- No nie wiem, czy to jej klimaty, poza tym woli noc i...
Miriyu mi przerwała.
- Idziemy wieczorem, tylko ty, ja, Harbinger i Rebell, jeśli zechce.
- A In?
- Nie ma jej.
- No ok, porozmawiam z nią.
***
Około siedemnastej ruszyłem do Rebeliah. Pierwszy raz od zawsze byłem zdenerwowany, tak, to jest właśnie to.
Nie wiedziałem, jak zareaguje, zazwyczaj się nieprzystępna, unika wszystkiego i wszystkich, ale przy mnie jest całkiem inna.
Wszedłem do jej jaskini. Była tam, leżała, wydaje mi się, że robiła to cały dzień, bo nie widziałem jej wcześniej ani razu.
- Hej.
Zerwała i się i obróciła w moją stronę.
- Cześć.
- Masz ochotę gdzieś wyjść?
- Zależy gdzie.
- Miriyu i Harbinger chcą iść na polowanie, jesteś zaproszona.
- Ale to chyba rodzinne wyjście?
- Oh... Idziesz czy nie? Dostałaś zaproszenie i powinnaś być wdzięczna.
Tak. Powiedziałem to z udanym oburzeniem.
Moja droga Rebell?
