Założyłem naszyjnik, patrzyłem chwilę na naszyjnik, a potem odwróciłem wzrok na waderę.
- Dziękuje za naprawienie naszyjnika, jest dla mnie... bardzo ważny – rzekłem z prawie niewidocznym uśmiechem – a i jestem Ryouu, ale większość mówi na mnię Szaman przez mój wygląd.
- Miło mi, jak już słyszałeś jestem Shada – odparła wadera połykając resztki mięsa.
Chwile tak leżałem rozglądając się po jaskini i myśląc czy moi bracia dotarli z jedzeniem do domu. Po chwili postanowiłem wstać i ruszyć do domu, więc wziąłem głęboki oddech, spiąłem się i powoli wstałem. Koniec, końców... runąłem na ziemie z wielkim hukiem. Shada do mnie podbiegła i rzekła.
- Nie powinieneś się ruszać, musisz odpocząć... – powiedziała z lekkim uśmiechem i dodała – najprawdopodobniej zostaniesz trochę u mnie.
- Kh.. super, muszę odpoczywać jak chory szczeniak.. – burknąłem.
Postanowiłem znowu wstać. Lekko się podniosłem, lecz wadera przycisnęła mnie łapą do ziemi, a jako iż byłem bezsilny po prostu się położyłem. Milczałem, a Shada odeszła w stronę jedzenia.
- To jak, chcesz jeść czy nie? – spytała znowu.
Ja się odwróciłem i milczałem, więc Shada już nic nie dodawała. W końcu tak leżałem, leżałem i usnąłem. Spałem ponad godzinę, więc nie wiem co robiła wadera. Kiedy się obudziłem poczułem znowu zapach mięsa, był on bardzo blisko. Odwróciłem głowę w stronę zapachu i okazało się, że mięso było obok mnie. Najwidoczniej Shada przysunęła je do mnie kiedy spałem, więc postanowiłem, że najwyższy czas na zjedzenie czegoś. Mięso było idealne, smaczne, nawet nie można było powiedzieć, że było dobre.. ono było znakomite! Zjadłem je, znaczy pochłonąłem i oblizałem się.
- Dziękuje za troskę.. – powiedziałem tak nagle i dodałem – ja bym pewnie nie potrafił się kimś tak zająć. Nagle na mojej twarzy ukazał się uśmiech co jest.. rzadkim zjawiskiem.
Shad?
