- To dobrze. Harbinger?
- Tak?
- Zdradzisz mi pewien sekret?
- Jaki?
- Skąd masz tę bliznę?
- Powiem ci, jeśli ty mi powiesz skąd, masz czarną łapę, na pewno coś się wtedy stało.
- Zgoda, ale musisz zacząć.
Podszedłem do jeziora.
- No cóż. Wierzysz w bajki?
- To zależy.
- W tą możesz wierzyć lub nie. Był sobie młody wilk, czyli ja. Miałem beztroskie życie, bo byłem jednym z dwóch synów. Mój brat, Eventie był zawsze ode mnie silniejszy. Nie przeszkadzało mi to, z resztą, to on zawsze mi pomagał. Pewnego dnia poszliśmy nad jezioro, podobne do tego. Uparł się, żeby na nie wejść, była wtedy zima. Lód na 100% był kruchy. Nie słuchał mnie i wszedł. Po chwili był trzask i się zapadł. Pobiegłem do niego, wskoczyłem do wody. Tam pojawiła się zjawa. Wielka niebieska wadera. Z jej boków wyrastały macki, którymi trzymała mojego brata. Prawdopodobnie nie żył. A ona? Puściła go i próbowała złapać mnie. Byłem wtedy dzieckiem, nie wiedziałem co robić. Wielka macka przyczepiła się do mojego pyska. Ból był nie do zniesienia, czułem ogień. Potem słyszałem tylko Jesteś naznaczony, jesteś od teraz Duchem, jesteś Harbinger Ghost, tam, gdzie ty tam i ja. Dostajesz ode mnie nowe życie na spłacenie długu.
- Jakiego długu?
- Nie wiem. Od tamtej pory, kiedy wyszedłem z jeziora, nikt mnie nie poznawał. Potem dowiedziałem się, że matka nie żyje od roku. Rok temu urodziłem się ja i Eventie, ale jeśli zdechła nie mogliśmy się w ogóle narodzić. To był dług. W zamian za niepamięć watahy o tym wydarzeniu musiałem jej służyć. Od 10 lat pojawiła się tylko raz. Wczoraj.
- I?
- Oprócz rozwalenia mi uszu to nic się nie stało.
- Fakt, dlaczego nie masz już kolczyków?
- KTOŚ zamieszał mi lekko w głowie i trochę się go posłuchałem.
- To była ona, ale o co w tym chodzi? Co masz jeszcze zrobić?
- Nie wiem. Jeśli się dowiem, to ci powiem, ale teraz. Skąd masz czarną łapę?
Ingreed?
