- Zobaczymy, co przyniesie jutro. - powiedziałem, patrząc w oczy Kesame.
- Do zobaczenia. - uśmiechnęła się lekko.
- Mam nadzieję. - westchnąłem, zwieszając łeb, po czym podniosłem go, a na moim pysku malował się mały uśmiech. Gdy Kesame znikła mi z oczu, odwróciłem się i zacząłem iść. Poniuchałem chwilę w powietrzu. Wyczułem zapach nieznanego mi wilka. Rozejrzałem się dookoła. Czy powinienem to zignorować? Nagle usłyszałem trzask łamanych gałęzi w drzewie przede mną, a przed moim pyskiem pojawiła się zamaskowana głowa, dosyć małego wilka. Cofnąłem się parę kroków, by uniknąć zderzenia z nosem owego jegomościa.
- Flirtujesz z córką alfy? Odradzam. - nieznajomy wyszczerzył ząbki w złośliwym uśmieszku.
- Co? To nie tak. Znamy się jeden dzień... - powiedziałem, po czym dodałem szeptem do siebie. - I raczej nie będziemy dłużej.
Na pyszczku basiora pojawiło się zrezygnowanie. Na chwilę postawił swoje łapy na ziemi, po czym zaczął się unosić, by być wyższym ode mnie. Szczerze mówiąc, nie miałem ochoty na rozmowę, więc próbowałem go zignorować i iść w swoją stronę. Kątem oka dostrzegłem, że wilk marszczy brwi i zmienia się w cień, no i po chwili znowu wyrósł naprzeciw mnie. "Zachowuje się jak mucha" pomyślałem rozbawiony, lecz mój pysk nie zdradzał żadnych emocji. Basior pytająco podniósł brawe.
- Ja? Jak mucha? Ranisz moje uczucia. - powiedział oskarżycielskim tonem. Co? Ale... acha. czytanie w myślach.
- ... Przepraszam? - mruknąłem.
- I to miały być przeprosiny? Phi. - prychnął. - Nadal mnie ranisz... jak ci na imię?
- Oblivion. - powiedziałem obojętnie. Co za różnica, czy pozna moje imię czy nie? Jutro będzie po wszystkim.
- Dobrze, Obilvionie, więc... - opuściłem lekko łeb, słysząc, jak przekręcił moje imię? Serio, nawet imię ciężko zapamiętać?
- A tobie jak na imię? - mruknąłem od niechcenia.
- Jestem Chinmoku, Twój wielki Pan Chaosu i Zamieszenia. - powiedział uroczystym tonem, szczerząc zęby w uśmiechu.
Ciuć? Nie wiem, skąd mi się wzięło, że Chinmok przypomina mi muchę XD
