 |
| Exileden |
Sądzisz, że nie masz już celu w życiu? W takim wypadku po prostu je skończ.
Pseudonim: Aki, Akka, Kita
Wiek: 5 lat
Płeć: Wadera
Charakter: Akita to dojrzała wadera o ciężkim charakterze. Jest mieszanką wilka z psem grenlandzkim, dlatego wśród magicznych wilków czuje się trochę nieswojo, przez co się zamyka i jest nie do zniesienia. Dominuje w niej upartość, choćby wiedziała, że jej zdanie jest niesłuszne, i tak zacięcie by go broniła. Z pozoru dość zimna i aspołeczna, potrafi zaufać i stać się przyjazną „wilczycą”. Przyjaźń z nią wymaga poświęceń, a początki są szczególnie trudne. Na co dzień unika innych, dlatego prowadzi tryb samotnika. Czasem może okazać się agresywna w niektórych sytuacjach, np. jest bardzo terytorialna i nieproszonych gości wyrzuca za drzwi z pomocą uścisku szczęk i pazurów. Jest również bardzo podejrzliwa, lecz bez problemu komunikuje się z innymi wilkami, szczególnie gdy ma jakieś zlecenie. W grupie lubi dominować i pokazać, kto tu rządzi. Bardzo ambitna, nigdy nie ustępuje. W walce nie zna czegoś takiego, jak „odpuścić”, do póki ofiara nie odpuści lub zwyczajnie przestanie oddychać, wtedy Aki zluzuje ścisk szczęk — zawsze walczy do końca.
Wygląd: Aki jest mieszanką psa grenlandzkiego i wilka. Budowę ma, można powiedzieć, „mało damską”, zaś charakter znacznie się różni. Oczy ciemne, pełne wyrazu, o karmelowym odcieniu, pysk beżowy i krótki. Sierść ma puszystą i miękką, odcień waha się pomiędzy brunatnym a karmelowym. Charakterystyczny jest jej ogon – krótki, gruby i zawinięty, jak u prosiaczka.
Łeb ma dość sporych rozmiarów, choć trzeba przyznać, że sama nie jest malutka. Łapy długie i silne. Cała jej sylwetka jest dość tęga i męska, lecz nie przeszkadza jej to.
Głos: Akita ma spokojny, trochę suchy głos. Najczęściej można go usłyszeć w formie szeptu lub przenikliwego wrzasku.
Stanowisko: Strażnik Nocny
Umiejętności: Intelekt: 10 | Siła: 7 | Zwinność: 4 | Szybkość: 8 | Magia: 0 | Wzrok: 8 | Węch: 10 | Słuch: 3
Rasa: Wilk Ziemi
Żywioły: Brak, może ewentualnie rozwinąć żywioły po długiej nauce.
Moce: Brak, dopiero się uczy.
Rodzina:
- Matka – pies grenlandzki, Anessa
- Ojciec – wilk należący do innej watahy, Send
- Rodzeństwo – ma trójkę braci i dwie siostry. Nie pamięta imion, rozstali się po krótkim czasie.
Potomstwo: Brak. Sądzi, że nie byłaby dobrą matką.
Historia: „Nie pamiętam matki. Zmarła przy porodzie, jedynie ojciec — Send — opowiadał mi o Anessie. Wychowałam się wraz z piątką rodzeństwa. Ojciec mówił, że mama była udomowiona przez dobrych ludzi, na spacerze z właścicielem uciekła do lasu, gdyż zwrócił jej uwagę nieprzyjemny warkot. Popędziła za dźwiękiem i przypadkiem natknęła się na watahę wilków, wtedy poznała tatę, a później po kilku latach miłości, pojawiliśmy się my, szóstka małych, puszystych kuleczek. Matka zmarła kilka dni po naszym porodzie, dalej czuję, że gdyby mnie nie urodziła, wraz z tatą wiedliby długie i spokojne życie. Niestety tak nie było, zostaliśmy sami... Z ojcem. Później było już tylko gorzej. Stary właściciel Anessy zaczął wysyłać kłusowników na naszą watahę, by pomścić swą towarzyszkę. Był z nią bardzo związany. Podczas gdy kule przecinały powietrze, razem z rodzeństwem musieliśmy uciec. Rozdzieliliśmy się, a ja byłam skazana na życie w samotności. Dorastałam w niewielkim lesie, który zawsze broniłam. Zwiększałam swoje umiejętności przy polowaniach. Moja nienawiść do ludzi wzrastała, a chęć zemsty zwiększała się z każdym wspomnieniem o matce. Po latach zaczęłam wędrować i natrafiłam na obcego wilka, był on z Watahy Smoczego Ostrza; po rozmowie z przywódczynią, zostałam w niej na dłużej.”
Przedmioty: Rzemyk zawiązany na jej szyi.
Jaskinia: Mała, przytulna jaskinia. Na ścianach wiszą czaszki jej ofiar, a na ziemi leży skóra niedźwiedzia. W kącie ma swoje legowisko, a pośrodku płonie ognisko.
Właściciel: Shenemi
