- Tak naprawdę, to nic specjalnego nie mam ci do powiedzenia. Urodziłam się w watasze Rubinowych Snów, oddalonej wiele kilometrów stąd. Mam trzy siostry, Berenikę, Praksedę i Nike. Dawno ich nie widziałam... - tutaj na chwilę Afra zawiesiła głos. - Będę musiała kiedyś je odwiedzić! Tak szczerze mówiąc, to nie mam bladego pojęcia, gdzie mogą obecnie się znajdować. - zaśmiała się i uśmiechnęła. Po chwili kontynuowała.
- Dalej, jak na szaloną wilczycę przystało, poszłam w świat, zostawiając rodziców. Zresztą ich też za niedługo będę musiała odwiedzić. Nie widzieliśmy się już prawie od dwóch lat. A ty nie masz czasem chęci odwiedzić swoich starych, kochanych kątów? - zapytała, patrząc prosto w ślepia Nestera. Basior, zapatrzył się w dal i szeptem, odpowiedział.
- Nie mam zamiaru wracać do tych miejsc, do tych wilków, które jedynie widziały we mnie demona, a ojciec... - Nester zawiesił głos, nie wiedząc, czy przypadkiem nie powie za dużo.
- A ojciec? - przejęta Afra pochyliła się lekko do przodu.
- Ojciec był zły.
- Tyle to już wiem. - Afra zaśmiała się delikatnie i zaczęła przyglądać się Nesterowi. Był trochę spięty, wadera odniosła wrażenie, jakby basior mówił te rzeczy z ogromnym trudem. Nester na odpowiedź Afry nie zareagował, zamilkł. Nastąpiła cisza, więc Afra zaczęła się wsłuchiwać w rytm ich chodu. Po pewnym czasie, odezwała się.
- Lubię wracać tam gdzie byłam. Zawsze, po dłuższym czasie, miejsca mają inną atmosferę. Ty też nie odnosisz takiego wrażenia?
-Hm... Jakoś nigdy nie zwracałem na to uwagi. - odparł i nagle skręcił w bok. Zaskoczona, gwałtownie skręciła za nim i ich oczom ukazała się polana, a na horyzoncie widniały wysokie góry.
- Ale tu pięknie! - westchnęła Afra - To co, idziemy wspiąć się na jedną z tych gór? - uradowana spojrzała na Nestera.
Nester?
