Była cicha noc, wader o imieniu Cathien wymknęła się niezauważalnie z watahy. Ostatnio dopiero co dołączyła do watahy, lecz, nie mogła patrzeć na biedną Kesame. Była ona od dłuższego czasu w śpiączce. Ale wracając, szła ona połowę nocy, aż dotarła. Była to milutka chatka, która się w środku świeciła. Wadera ruszyła truchtem w stronę chatki, otworzyła drzwi. Za nimi ukazał się młody basior, tak z 5 lat.
- Kim jesteś? I czego tu szukasz?!- zawarczał niespokojny basior.
- Naprawdę mnie nie pamiętasz? Jaka szkoda, ale cóż. Przyszłam po coś, co moje.- powiedziała swym gorzkim głosem, uśmiechając się psychopatycznie.
- Nie zbliżaj się! - warknął basior. Podeszłam bliżej, patrząc mu głęboko w oczy. Zerwałam z jego karku wisiorek, chwile potem upadł. Patrzyłam się na niego z wyrzutami sumienia.
- Nie powinieneś ze mną już nigdy zadzierać. - Kierowałam wzrok na jego oczy, które traciły w sobie iskrę życia. Zrobiły się nagle puste i bez życia. Odeszłam. Schowałam Wisiorek i pobiegłam na tereny watahy. Nagle usłyszałam jakiś nieznajomy głos za mną.
- A gdzie byłaś panienko? - powiedział nieznajomy głos. Był to basior. Zatrzymałam się.
- A co cię to do cholery interesuję? - odwarknęłam, nie odwracając się.
- A co tak agresywnie? Taka piękna wadera a takie słownictwo. - „Co on ode mnie chce?! Chyba nie jego sprawa”.
- Czego ty ode mnie chcesz? Ja cię nawet nie znam. - stwierdziłam agresywnie.
- Ach, głupiec ze mnie, nawet się nie przedstawiłem. Ale, chyba Panie pierwsze - zrobił przerwę, lecz potem kontynuował. - Nawet się do mnie nie odwrócisz?- oznajmił basior.
Zamilkłam, po chwili odwróciłam się. Widziałam jedynie cień i cień skały, nie mogłam poznać, kto to jest.
- Ehm, jestem Cathien, nazywaj mnie Cat. - powiedziałam grzeczniej. - Ależ piękne imię, ja jestem...
Natrill? :b
