- Ja... - przygarbiłam się. - Chętnie pójdę, ale..
Owionęło mnie dziwne uczucie. Moje łapy na moment wydawały się wsiąknąć w ziemię. W głowie nie było nic oprócz uczucia strachu.
Uciekaj. Uciekaj jak najdalej.
Desperacko naprężyłam mięśnie. Przerażone oczy rozglądały się wokoło. Czułam się jak zwierzyna, na którą ktoś bezlitośnie poluje.
Z gąszczu krzaków wypadł ktoś.. czy raczej coś. Czarna zjawa z wściekle czerwonymi oczami skierowała się powoli w moją stronę. Jej ciało, złożone z niby-dymu, nie miało żadnego określonego kształtu, zmieniając się jak w kalejdoskopie.
Uciekaj, jeżeli nie chcesz, by on to przypłacił życiem.
Cofnęłam się o krok. Neron patrzył na mnie dziwnie.
- Nightshade? Co się dzieje? - usłyszałam jego zaniepokojony głos. On jej nie widzi, uświadomiłam sobie.
- Uciekaj. Nie zwracaj uwagi na mnie. Po prostu uciekaj - powiedziałam cicho, nie patrząc na niego, ale na zjawę. Dziwne, ale wydawała się znajoma.
Zjawa przysunęła się bliżej, wpadając na Nerona. Ten krzyknął z bólu, gdy czarna masa zafalowała na jego ciele. Po chwili legł nieruchomo.
- Co mu zrobiłaś?! - wrzasnęłam. Byłam teraz nie tylko przerażona, byłam wściekła. Wściekła, że skrzywdziła niewinnego wilka, który nic przecież nie zrobił.
On jest tylko nieprzytomny. Obudzi się, kiedy mu pozwolę. - Oczy zjawy przybrały drwiący wyraz. Ta przysunęła się do mnie bliżej, tak że stałam z nią twarzą w twarz. Z bliska była wyższa, musiałam zadrzeć głowę, aby móc ją całą widzieć. - Nie słyszałaś, co mówię? Uciekaj.
- Co mu zrobiłaś? - mój głos zabrzmiał dziwnie piskliwie i słabo. - On się nie obudzi, prawda?
- Uśpiłem go. Obudzi się, gdy odejdziesz - a więc zjawa była basiorem. Zresztą, czy zmienia to moją sytuację? - A teraz IDŹ!
Dźwięk odbił się echem od niedalekich gór. Idź, idź, idź, powtarzały głosy.
Uciekaj.
Uciekaj.
Uciekłam.
