Od Ayry CD. Cavalerii

Byłam zdziwiona, w końcu pierwszy raz widziałam takiego demona. Szłyśmy nie odzywając się do siebie, aż dotarłyśmy na szczyt góry. Widoki były piękne, chociaż nie wiem czy były tego warte, bo byłam już zmęczona, a trzeba jeszcze zejść.
- Pięknie, prawda? - zapytałam przyjaźnie
- Ta - odparła. Dzień zbliżał się już ku końcowi, dlatego lepiej by było jakbyśmy wracały. Bałam się, że oni znów przyjdą i będą chcieli mnie zabrać.
- Wracajmy już może? - zapytałam próbując jej uświadomić, że mi się spieszy.
- Po co? - rzekła. Patrzyła na mnie ze zdziwieniem.
- No bo wolałabym wrócić zanim się ściemni.
- Boisz się ciemności? - zapytała ze szczyptą ironii.
- No... Załóżmy że tak, idziemy? - odpowiedziałam, kierując się w stronę zejścia.
- Dobra. - rzekła Cavaleria.

Cavaleria??