Od Zero CD Loedii

Zaśmiałem się cicho powodując, że wadera zmarszczyła czoło jakby dziwiąc się że nie reaguje na jej słowa negatywnie. Ma racje. Zdziadziałem. Przestała szarpać mną nienawiść i pragnienie krwi. Zacząłem budować się na nowo. Chciałem stworzyć rodzinę, chciałem wiedzieć jakie to uczucie być kochanym, a przede wszystkim kochać. Jednak nie mogę powiedzieć, że mnie to popsuło. Nic mnie nie popsuło, i nie popsuje. Dalej jestem sobą, jedyne co się we mnie zmieniło to fakt że nie jestem już obojętnym i chamskim dzieciakiem tylko poważnym, dorosłym basiorem który jednak zna się trochę na życiu, i wie że agresja i nienawiść do niczego nie prowadzi.
- Masz rację. Zdziadziałem. - wydałem z siebie cichy pomruk wgapiając się w wodę. - Ale nic mnie nie popsuło. Wręcz przeciwnie. Dorosłem. Zrozumiałem, że bycie wrednym i bezlitosnym nie przyniesie mi całkowicie nic. Zniszczyłem swoją szczeniacką osobowość wraz z tym dzieckiem jakim byłem. Dorosłem. I teraz wiem, że nienawiść nie jest dobrą drogą.
Loedia na chwilę ucichła. Patrząc na nią kątem oka zdałem sobie sprawę, że przyprawiłem ją o refleksje. Być może dam jej do myślenia, chodź wątpię że postanowi coś w sobie zmienić. Jest stanowcza i uparta, tak jak ja. - Rodzina mnie nienawidzi, ale to w cale nie jest żadna nowość.  Ale chwila, nie różnisz się ode mnie w tej kwestii. Zabiłaś swojego brata, i przez to zostałaś znienawidzona przez siostry i matkę. Mnie to już nie obchodzi, Raiden zginął i koniec jego historii. Bam! Widzisz? Nas obojga nienawidzą, ciebie za morderstwo, a mnie za bycie ch**owym ojcem.

Loedia?

<Krótkie bo nie mam weny :v>