Nicodem widział, że nie łatwo przychodzą jej te słowa, jednak czuł, że są szczere. Radośnie rozłożył swoje sześć ogonów, tworząc z nich wachlarz niczym w pawia.
- Zatem gdzie pójdziemy, Księżniczko? - zwrócił się do niej uprzejmie, jednak z nutką żartu w głosie - Proponuję skorzystać w ostatnich ciepłych dni i wybrać się na plażę.
Pearl skinęła lekko głową i z gracją ruszyła przed siebie.
Basiorowi wydawało się, że czas minął wyjątkowo szybko. Jeszcze niedawno spotkali się po raz pierwszy, a teraz jest już prawie dorosły. Peral, mimo, iż była młodsza od niego, również wydoroślała. Stała się wyższa, a jej futro nabrało wyrazistych barw. Mimo tego, że Nico nie widział ich poprawnie z powodu daltonizmu, widział, że się zmieniło.
Do portu nie było daleko, więc szybko do niego dotarli. Słońce grzało przyjemnie. Nie parzyło już tak, jak latem, jednak rzucało na wszystko przyjemne światło. Piasek był chłodny, mimo to jednak para wilków ułożyła się na nim wygodnie, wpatrując się w fale.
- Pearl, ja.. - zaczął niepewnie - Być może i nie znam się na kolorach, ani na biżuterii, jednak zrobiłem to - wyciągnął w stronę wadery wisiorek.
Przez cienki łańcuszek przełożony był gładki, szklany kryształek w kształcie łzy. W jego środku znajdowała się mała, złota róża, do której Nico tak często porównywał Pearl. Róże były według niego piękne, jednak raniły swoimi kolcami. Tak właśnie postrzegał waderę. Jako piękny kwiat, jednak gdyby zabrać mu to piękno, nie miałby żadnej wartości. Nie przyznał się jednak, dlaczego wisiorek przedstawiał właśnie róże. Pearl najpewniej uznałaby ją za dopełnienie kwiatów, które wplatała w sierść. Złota roślinka świeciła delikatnym blaskiem, mieniąc się drobinkami brokatu.
- Gdybyś kiedyś zabłądziła, ta róża wskaże ci drogę swoim światłem. Jednak musisz prosić szczerze. Inaczej nie posłucha. - powiedział ściszonym głosem i podał waderze wisiorek.
Pearl?
