>GŁÓWNA STRONA EVENTU<
Bardzo ważna informacja: jeżeli ktoś posiada wilka, który zmarł, może pisać nim opowiadania [nie dotyczy wilków zabitych poprzez Popiół Serir]!
Do naszej watahy zawitał event, a wraz z nim dusze, które są jego głównym elementem. Co pięć dni pojawiać się będzie nowy ich rodzaj, który można wykorzystać do opowiadań [nie musicie odliczać, przypomnimy w osobnym poście]. Oto wszystkie dusze, które przybyły teraz na nasze nowe tereny:
ZMARLI
Pierwszy, najważniejszy dla nas rodzaj dusz. Czym są? Wilkami, a dokładniej zmarłymi wilkami, które nieświadomie powróciły na ziemię. Zmarli pamiętają wydarzenia ze swojego życia, dlatego też ich stosunek do wilków może być zupełnie różny. Przyjmują formę sprzed swojej śmierci, lecz najczęściej bez obrażeń fizycznych. Wyglądają jak żywi, oprócz tego, że czasami emitują lekką poświatę lub stają się bardziej przeźroczyści niż zwykle. Jak wszystkie dusze nie mają potrzeb takich jak sen czy głód; aktywne za dnia i w nocy.
PŁOMYKI
Nazwane tak z powodu swojego wyglądu. Przybierają postać niewielkich (wielkości przeciętnego wilczego łba), kolorowych płomyków. Nie mają oczu czy ust. Są niegroźne i nie potrafią posługiwać się wilczą mową. Raczej przyjaźnie nastawione do innych, zwykle ciekawskie. Aktywne głównie nocą, wtedy wszędzie ich pełno; najliczniejsza grupa. Legendy mówią, że są to duszyczki szczeniaków, które zginęły przed zbrudzeniem łapek krwią.
CIENIE
Dusze zmarłych, którzy zginęli bezpośrednio w walce, na wojnie. Przybierają formę niewyraźnych, czarnych postaci wilków i mogą zamieniać się w smugi czarnego dymu przypominającego cień, stąd też ich nazwa. Aktywne nocą i wrogo nastawione do wilków, bywają agresywne. Chodzą pojedynczo, jednak znane są przypadki, że tworzą malutkie grupy. Posługują się wilczą mową, ale są na nieco niższym poziomie intelektualnym. Niekiedy pozbawione są niektórych części ciała.
TOPIELCE
Jak sama nazwa wskazuje, są to wilki, które się utopiły. Aktywne nocą, spotkać je można nad wodą. Nie zaleca się nocnych kąpieli w jeziorze, ponieważ łatwo można paść ich ofiarą. Ich celem jest utopienie innych zwierząt, dlatego należy uważać. Nie posługują się mową; przybierają postać wilków pokrytych łuskami (zwykle ciemnoniebieskie lub ciemnozielone, lecz zdarzają się też brązowe), nieco mniejszych niż przeciętne wilki. Potrafią oddychać pod wodą (o ironio), a ich oczy są zawsze nieco bardziej wytrzeszczone niż powinny. Czasami świecą się w wodzie, kusząc tym ofiary.
SAMOBÓJCY
Wilki, które za życia tak pogrążyły się w mroku, że postanowiły odebrać sobie życie. Wyglądają tak, jak zaraz po śmierci, dlatego poderżnięte gardła czy wybałuszone z bólu oczy nie są tu rzadkością. Aktywne nocą, błądzą po świecie w poszukiwaniu ofiar, które nawiedzają – bardzo często w snach – i nękają psychicznie. Wywołują smutek, żal, poczucie winy... Lecz tak naprawdę nie jest to zależne od nich. Chodzą samotnie, unikają tłumów. Posługują się wilczą mową i, jeśli uznają, że jesteś odpowiednim wilkiem do rozmowy, powierzą Ci swoją historię; na pewno nie będzie ona wesoła.
CIĘŻARNE
Ciężarne, czyli wadery, które zginęły, będąc w ciąży. Zwykle jest już to ciąża zaawansowana, widoczna gołym okiem; zdarza się jednak, że Ciężarnej nie jest się w stanie odróżnić od innej duszy. Najczęściej pojawiają się tam, gdzie szczeniaki – jest to oczywiście spowodowane ich zniszczonym przez śmierć pragnieniem zostania matkami. Jedna z niewielu dusz pojawiających się również w ciągu dnia. Spokojne i pogodzone z losem lub wręcz przeciwnie, zapłakane i roztrzęsione. Zwykle nie są agresywne do momentu, w którym ktoś poruszy temat ciąży lub macierzyństwa.
ZAGUBIENI
Mówiąc krótko: są to dusze, które straciły pamięć. Nie pamiętają swoich związków z innymi wilkami i swojej historii, dlatego unikają jakiegokolwiek kontaktu z wszystkimi istotami, choć znają wilczą mowę. Przybierają postać wilków o bladym, jakby wyblakłym futrze i najczęściej starają się zlać z otoczeniem. Są płochliwe i w razie ataku uciekają; wszystko dlatego, że nie wiedzą, jak się zachować. Ich celem jest zgromadzenie informacji o swoim ziemskim życiu, więc praktycznie cały czas obserwują otoczenie.
