 |
| Cakeindafridge |
Nigdy nie należy tracić czujności, nawet gdy pokonało się większość drogi
Imię: Sanguis (co po łacinie oznacza "Krew")Pseudonim: Zwykle nazywają go po prostu "San".
Wiek: 5 lat
Płeć: Basior
Charakter: Z samego wyglądu można wywnioskować, że jest on wilkiem, który patrzy na innych z pogardą w oczach i z wyższością. Czepia się innych, a w jego głosie można usłyszeć oschłość do rozmówcy. Jest dumny i często egoistyczny oraz chciwy, ale mimo to potrafi komuś pomóc. Szybko się denerwuje, potrafi niekiedy zaatakować w przypływie gniewu, co zdarza się bardzo rzadko, ponieważ zazwyczaj jest opanowany i wybiera rozsądne wybory. Przed walką zawsze zastanawia się nad innym wyborem, ale zawsze zabija z zimną krwią. Niesamowicie dojrzały, posiadający drażliwe poczucie humoru. Często innym docina z błahych powodów. Chętny do pracy, lubujący się w paranormalnych klimatach, bardzo lubi straszyć innych. O tajemniczym usposobieniu. Stara się aby to, co zrobił było dopięte na ostatni guzik. Uwielbia spędzać czas samotnie, najlepiej w nocy. Nie widać tego po nim, ale potrafi być zazdrosny, nie tylko o wilki, ale także o materialne rzeczy i sukcesy. Ceni sprawiedliwość i bezinteresowność. Jest także odważny, szlachetny i lojalny - możliwe, że dzięki tym cechom jeszcze ktoś go lubi. Odpowiedzialny, skromny. Potrafi się cieszyć z małych rzeczy i docenia to, co inni mu dają. Szanuje ważne osobowości, ale co do zwykłych wilków ma różne podejście. Bardzo trudno z nim porozmawiać, bo prędzej cię spławi niż dowiesz się jak ma na imię.
Wygląd: Basior jest dobrze odżywiony przez co i duży, a także wysoki. Cały jest w ciemnych barwach, dlatego lepiej jest mu się ukrywać podczas nocnych wędrówek. Ma grubą i długą sierść, która staje się coraz krótsza na ogonie, a na jego końcu magicznie się powiększa tworząc wielką kępkę futra. Sam ogon jest bardzo długi i przypomina ogon smoka. Głównym kolorem jego ciała jest kolor hebanowy, który jest ciemniejszy na końcu ogona, łapach, karku i gdzieniegdzie na pysku. Jaśniejsze elementy tej barwy zaznaczają się wyraźnie na podbrzuszu, uchu i większym kawałku pyska. Jego oczy są podejrzliwe i duże, w kolorze krwistoczerwonym. Same zęby są bardzo ostre, a kły czasem wychodzą mu z pyska. Uszy są długie, a przy małżowinie posiada stalowe rogi w kształcie zygzaka, dwie pary koło każdego ucha. Na ciele posiada także liczne blizny, które chowa pod gęstym futrem.
Stanowisko: Zabójca
Umiejętności: Intelekt: 3 | Siła: 10 | Zwinność: 3 | Szybkość: 10 | Magia: 5 | Wzrok: 10 | Węch: 7 | Słuch: 2
Rasa: Wilk Wojny
Żywioły: Ciemność & Elektryczność
Moce:
~ Atakowanie piorunami, wytworzonymi z napięcia występującego w jego organizmie. Czasem nieszkodliwe, a czasem śmiertelne - to zależy od poziomu złości występującej u wilka.
~ Spowolnienie czasu na parę sekund, bardzo pomaga podczas walk, ale jest niezwykle wyczerpujące.
~ "Gałązki napięcia" czyli tworzenie w ziemi skupisk piorunów, które po nadepnięciu na nie powodują wybuch.
~ Teleportacja poprzez cień, może teleportować się z jednego cienia na drugi. Pomaga w szybkim przemieszczaniu się.
~ Duszek ciemności, który w nocy jest praktycznie niewidoczny, ale rzucany na konkretnego stwora bądź wilka goni go aż w niego nie trafi. Wadą jest to, że im dłużej go goni tym bardziej traci swoją efektywność oraz siłę.
~ Elektryczna kula bądź kula ciemności, która jest jednym z bardziej szkodliwych mocy, jakie wilk posiada. Czasami jednak potrafi trafić w niego, odbijając się od ofiary.
~ Regeneracja poprzez wypicie czyjejś krwi.
~ Oślepienie, które powodowane jest trafieniem w przeciwnika cząstkami powietrza, które zawierają w sobie stworzone przez wilka cząstki elektrycznego napięcia.
~ Kolce, które tworzone są z cieni, atakujące czasem z ziemi, a czasem od rzucającego je wilka.
~ Dzielenie się myślami z innym wilkiem - dzięki temu może szybko wezwać pomoc, opowiedzieć o stanie misji, opowiedzieć o sytuacji, również zakomunikować o jakimś wydarzeniu, a także wiele, wiele więcej!
Rodzina: Najważniejsza, ta, która dała mu życie i go urodziła czyli matka - Anavi. Niezwykle urodziwa srebrna wadera, mająca powodzenie u basiorów, często jej przy nim nie było, ponieważ jej sprawy były ważniejsze od jego spraw. Zdążył już ją znienawidzić za to, że była okropnie niewierna i okrutna. Nie żyje, została zamordowana.
Drugi najważniejszy członek rodziny czyli ojciec - Morter. Mimo wszystko to jednak on był ten "najważniejszy", ponieważ jako jedyny interesował się małym wilkiem i go wychował. Miał podobny charakter do Sanguisa, także można powiedzieć, że ojciec przelał mu swój charakter. Nie żyje, został zamordowany.
Ma bardzo dużo braci oraz sióstr i co najlepsze - każdy ma innego ojca, ale tą samą matkę. Nie ma pojęcia ilu dokładnie i praktycznie nikogo z nich nie zna.
Partnerka: ---
Potomstwo: ---
Historia: Gdy się urodził, tamtejszy medyk ujrzał w snach proroctwo, które mówiło o tym, że młody wilk wkrótce zamorduje swoją rodzinę bez głębszej przyczyny oraz wywoła wojnę pomiędzy watahami, wilkami, stworami i zwierzętami. Zobaczył także posturę białego ptaka, który leciał za wilkiem - uznał, że był to zwiastun śmierci. Były to zwyczajne bujdy, ale większość wilków w to uwierzyła wraz z jego matką, która wkrótce po wykarmieniu go po prostu go porzuciła. Był niewinnym dzieckiem, a mu się dostało, nigdy nie potrafił zrozumieć dlaczego.
Jego ojca również zostawiła, dlatego Morter wychowywał syna sam, bez niczyjej pomocy. Nadal pamięta te słowa, płynące z ust wilków: "Dlaczego wychowujesz mordercę?", "Powinieneś go porzucić, on da ci tylko zgubę!". Jego rodzic jednak zawsze odpowiadał do nich te same słowa: "Bo to mój syn, to ode mnie zależy jaki on będzie". Młody wilk słyszał często pogłoski, że Morter był także zły, ale nigdy się nie zraził tym, bardziej go to fascynowało.
Dzieciństwo było trudne. Niektórzy znęcali się nad nim, bili go, krzyczeli na niego, wyzywali go. Nie mógł uczyć się z innymi szczeniakami, nie mógł widzieć jak dumna była z niego jego matka tak, jak była dumna z innych swoich dzieci. Jego ojciec często zabierał go do lasu i tam uczył go polowania, zręczności, zwinności. A także zimnych emocji w stosunku do innych. Tłumaczył, że jeżeli inni się go boją to musi sprawić, że mają rację - że jego trzeba się bać. Codziennie mu to powtarzał aby zrozumiał, że musi mu to obiecać.
I tak właśnie stał się bezduszny, okrutny, agresywny... Nikt go już nie obchodził, każdy uznawał go za mordercę, którym nigdy jeszcze nie był.
Kiedy skończył 3 lata jego ojciec zaginął w nieznanych okolicznościach, najprawdopodobniej przez wilki, które chciały zakończyć jego zły temperament w stosunku do syna, ale Sanguis zbytnio się tym nie przejął. Nawet ojciec nie był w stanie sprawić, że poczuł się smutny. Wtedy także pokłócił się ostro z matką i wyzwał ją od najgorszych.
I nagle stało się to - rano coś mu odbiło i wbiegł do jaskini Anavi. Rzucił się na nią i rozszarpał na śmierć, starając się aby jak najbardziej cierpiała, a na pysku malował mu się szeroki uśmiech. Następnie podszedł do jej młodych szczeniąt, jego przybranych braci i zabił je z zimną krwią. Wilki zaczęły panikować, próbowały go powstrzymać - na darmo, ponieważ zaczął wywoływać chaos. Mordowanie wilków sprawiało mu satysfakcję, widok martwych ciał go podniecał. Krew wilków dodawała mu sił, regenerowała jego rany. Zmasakrował wiele członków swojej watahy, a na sam koniec samą alfę, najbrutalniej jak potrafił, miażdżąc jego czaszkę o ściany jego własnej jaskini. Odgłosy cierpienia dudniły mu w głowie, a serce waliło jak oszalałe. Zwierzęta leśne zaczęły tworzyć harmider, potwory zleciały się do stada zobaczyć co się stało. Medyk miał rację, pomyślał.
Uciekł jakby nigdy nic. Nie czuł się źle z tym, że zniszczył życie innym. Poczuł ulgę, ogromną ulgę. Kilka tygodni minęło zanim mógł oczyścić umysł ze złych zamiarów. Postanowił dołączyć do watahy, w której będzie się czuł lepiej, w której znowu nikogo nie zamorduje. I tak właśnie trafił tutaj.
Właściciel: Sylanna
Ocena: 0/3
